Miałam ostatnio okazję poprowadzić warsztat dla seniorów, którzy byli dla mnie zupełnie nowa grupą odbiorców. Ćwiczyliśmy wyrażanie wdzięczności w stosunku do osoby, która sprawiła nam radość w ostatnim czasie. Można było użyć do tego celu papieru listowego i wysłać lub obdarować kogoś gotową kartką. Wzruszył mnie moment, gdy jedna z uczestniczek warsztatu spytała, czy może wyrazić wdzięczność za wydarzenie, które zdarzyło się kilkanaście lat temu, po czym z zaangażowaniem się do tego zabrała. Pomyślałam sobie wtedy,  że nie warto tyle czekać i dostrzegać takie rzeczy na codzień.

Równolegle trafiłam na historię swojego życia, jaką opowiedział Neil Pasricha. Po trudnych wydarzeniach, jakie spotkały go w życiu, nauczył się dostrzegać wspaniałości, które zdarzają się na codzień. Najlepiej opowie o tym sam, jestem mu wdzięczna za te inspirujące kilkanaście minut:

http://www.ted.com/talks/neil_pasricha_the_3_a_s_of_awesome.html

Psychologia mówi o asymetrii negatywnej, której doświadczamy, gdy np. jedno
przykre wydarzenie potrafi nam zepsuć cały dzień. Znamy to? Znamy!

A za co można być wdzięcznym? Okazuje się, że przykłady są wszędzie (spanie w świeżej pościeli, chwila przed koncertem, kiedy gasną światła, ciastka ze szklanką mleka, myślenie o przyjaciołach), zachęcam do własnych poszukiwań: http://1000awesomethings.com/