Od czasu naszych zaręczyn minęło już 10 miesięcy. O szczęśliwym finale będzie w następnym odcinku, dzisiaj o tym, po co nam było całe to narzeczeństwo po 12 latach znajomości i jak wpłynęło na naszą relację? Może ktoś z Was się zastanawia nad taką decyzją?
Znamy się długo i sporo trudnych momentów mamy za sobą, więc ważne tematy nt. rodziny czy dzieci mamy w większości omówione. Nie zmienia to faktu, że ten czas był nam bardzo potrzebny i zdarzył się dokładnie wtedy, kiedy byliśmy na niego gotowi. Co robiliśmy przez te 10 miesięcy?
Wprowadziliśmy porządek i rytuały. Pamiętacie porządek anonsowania o narodzinach brytyjskiego następcy
tronu? Najpierw Królowa Matka dostała wiadomość szyfrowanym telefonem,
potem list został wystawiony przed Pałacem
Buckingham. My też czuliśmy, że chcemy z szacunku dla naszych bliskich podzielić się wieścią o zaręczynach najpierw z Rodzicami (niezapowiedziany przyjazd z kwiatami i efekt niespodzianki nawet po 12 latach związku murowany!), potem z Przyjaciółmi a na koniec z facebookiem. Tam gdzie to tylko było możliwe, mówiliśmy o tym osobiście (podobnie było z wręczaniem zaproszeń). Co do rytuałów, to staramy się raz na tydzień usiąść w sprawie planowania przyszłości, a z romantyczniejszych rzeczy wymyśliliśmy gotowanie dobrej kolacji lub wyjście w celu poszerzania swoich smaków min. raz w miesiącu. Dostaliśmy też uroczy czajniczek do herbaty w japońskim stylu, więc może wspólna herbata raz dziennie też się przyjmie?
tronu? Najpierw Królowa Matka dostała wiadomość szyfrowanym telefonem,
potem list został wystawiony przed Pałacem
Buckingham. My też czuliśmy, że chcemy z szacunku dla naszych bliskich podzielić się wieścią o zaręczynach najpierw z Rodzicami (niezapowiedziany przyjazd z kwiatami i efekt niespodzianki nawet po 12 latach związku murowany!), potem z Przyjaciółmi a na koniec z facebookiem. Tam gdzie to tylko było możliwe, mówiliśmy o tym osobiście (podobnie było z wręczaniem zaproszeń). Co do rytuałów, to staramy się raz na tydzień usiąść w sprawie planowania przyszłości, a z romantyczniejszych rzeczy wymyśliliśmy gotowanie dobrej kolacji lub wyjście w celu poszerzania swoich smaków min. raz w miesiącu. Dostaliśmy też uroczy czajniczek do herbaty w japońskim stylu, więc może wspólna herbata raz dziennie też się przyjmie?
Poukładaliśmy sobie przeszłość i wspólną historię. Bardzo miło wspominam zapraszanie gości na ślub i wesele, oglądanie zdjęć Narzeczonego jako małego Batmana lub zbuntowanego nastolatka, wspominanie jak wg Babci miał zostać księdzem lub słuchanie jak „zgubiłam się” w szpitalu śpiąc przy karmiącej mnie Mamie. Przyjemnie było robić coś po raz pierwszy jako Narzeczeni, nabierało to nowego smaku i innego wymiaru. To takie tworzenie wspólnych wspomnień, nowej historii. M. odnalazł też historię rodziny, którą spisała jego Ciocia – ciekawie było sięgnąć o prawie sto lat wstecz i zobaczyć jak doszło do tego, że M. stał się moim M.
Zaplanowaliśmy największy jak dotąd wspólny projekt, czyli wesele i ślub w dużej mierze zdalnie, bo odbyło się 200 km od Krakowa, gdzie na codzień mieszkamy. O planowaniu pisałam trochę tutaj, wychodzi na to, że dobra z nas spółka i może wykorzystamy te doświadczenia w kolejnym wspólnym projekcie. Aby nie dopadła nas tzw. depresja sukcesu, znajdziemy niedługo nowy wspólny cel.
Doceniliśmy powagę sytuacji. Z jednej strony jesteś już „po słowie”, ale jeszcze przed przysięgą. Możesz oczywiście trzasnąć drzwiami w łazience lub powiedzieć co mi ślina na język przyniesie, ale potem trzeba to będzie wyprostować. Praca nad naszą relacją zdecydowanie przeszła dla mnie na zaawansowany poziom i jeszcze bardziej utwierdzam się w tym, jak genialna jest metoda Non-Violent Communication i mediacje w konfliktach.
Poznaliśmy lepiej nasze nowe rodziny. Od kilku miesięcy widzę, że nasze problemy czy radości związane z rodzinami są bardziej wspólne. Zastanawiam się, jak nasze rodziny nas ukształtowały i nadal na nas wpływają. Od faktu, że inaczej kroimy masło, przez poglądy na temat wspólnego domu, aż do życia z ludźmi. Będzie się działo!
Poznaliśmy się lepiej – jak działamy pod wpływem stresu, w sytuacjach oficjalnych, zarządzając wspólnymi finansami. Jeśli ktoś planuje ślub katolicki, bardzo polecam do przygotowania Wieczory Dla Zakochanych u Dominikanów lub inny przez nich organizowany kurs. To świetna szansa, żeby porozmawiać o wartościach, popatrzeć na to, jak się komunikujemy, jakie mamy marzenia i oczekiwania od życia i przyszłego małżonka. Takie SPA dla związku.
Było romantycznie! wspominanie z Przyjaciółmi i Rodziną naszych wspólnych historii, przeglądanie zdjęć, miesiąc wizyt, kaw i okolicznościowych piw przy okazji zapraszania gości był pełen śmiechów i wzruszeń!
Zarządzaliśmy kryzysem i oczekiwaniami. Własnymi i rodziny. No bo jak zareagować na fakt, gdy w dniu ślubu wokalista zespołu łamie obojczyk, zespół na godzinę przed ślubem pyta, czy przypadkiem nie mamy do pożyczenia akordeonu (Mama miała!) a kierowca autobusu wywozi połowę gości w przeciwnym kierunku? Ale o tym w kolejnym odcinku… 🙂
Doświadczyliśmy wiele wsparcia, od bliskich, dalszych i całkiem obcych ludzi, spontanicznych życzeń, troski Rodziny, szczególnie zapamiętałam kobiece wsparcie, zrozumienie i wspólne przeżywanie – z Siostrą, Mamą, Przyjaciółkami.
Co bym zrobiła inaczej? Stałabym się Narzeczoną o wiele wcześniej… a poza tym:
- nie planowałabym w ostatnim nerwowym tygodniu przed ślubem szkoleń i sesji coachingowych (które potem przekładałam dzięki wyrozumiałości klientów i wsparciu ulubionej kotrenerki)
- wzięłabym dłuższy urlop przed samym ślubem
- przyjmowałabym częściej oferowaną nam pomoc
- nie martwiłabym się tak o wszystko…
Ogólnie był to bardzo owocny i piękny czas, myślę, że godnie i przyjemnie celebrowany … wszystkim polecam! I
dla wątpiących słowo „narzeczona/-y” nie pochodzi wcale od „narzekania”,
ale on bycia dla siebie przeznaczonym.
dla wątpiących słowo „narzeczona/-y” nie pochodzi wcale od „narzekania”,
ale on bycia dla siebie przeznaczonym.
