Planuję – by uniknąć niemiłych niespodzianek, by mniej więcej wiedzieć co chcemy zobaczyć w danym miejscu. I tak okazuje się, że aby wejść do bazyliki św. Piotra w Watykanie trzeba wysłać … faks, a sjesta na Sycylii oznacza, że sami będziemy sobie gotowali obiad o godz.13, co widać na załączonym obrazku.

Spodziewam się niespodziewanego – i tu niespodzianki mogą być miłe – jak odwołanie lotu w dniu wyjazdu (ja się denerwuję, a mąż cieszy, że spakujemy się na spokojnie i odpoczniemy sobie dłużej w domu) albo jak te na obrazku – owce i kozy w drodze na wypas, które wstrzymały ruch na drodze. Zawsze w takich momentach sobie przypominam, że to urlop i relaks, a nie mistrzostwa świata w oglądaniu największej ilości zabytków na czas. I owca lub leniwie przeżuwająca koza jest tego doskonałym symbolem!

Pamiętam, że radość czeka za rogiem!  Najpiękniejsze widoki w Rzymie to nie Forum Romanum, ale zwykłe krzaki, najbardziej
muzykalny człowiek na Sycylii stał sobie za murkiem kościoła, najlepsze jedzenie było w
przypadkowych miejscach, a najweselszym wieczorem był mecz mundialowy z przerwą na muzykę z lat 80 z dziwnymi teledyskami!

Wiem, kiedy odpuścić… albo moje ciało mi to mówi – taka historia: wybraliśmy się na Sycylii do bardzo pięknego Rezerwatu Cygana rowerami,
ponieważ jedyny człowiek, który wypożyczał
skutery, miał bardzo luźne podejście do czasu i nie był nam w stanie
powiedzieć, czy po południu będzie w pracy. Zabrakło nam po drodze wody, droga
okazała się bardzo stroma i byliśmy blisko udaru, wiec chociaż byliśmy
już bardzo blisko, odpuściliśmy sobie dalszą podróż (zdjęcia z tej wycieczki pokazują początkową radość i późniejsze zmęczenie więc zamiast tego umieszczam kojącą wodę). Za to radość ze zjazdu była… bardzo intensywna bo dzięki stromemu nachyleniu trwała jakieś 15
minut. Zabawne było, że gdy zwracaliśmy rowery, kobieta z serwisu
popatrzyła się na nas dziwnie stwierdzając „aha, chcieliście tam
rowerami dojechać? No słyszałam o jednej osobie, której się to udało…” Z
tego rodzi się wniosek motywacyjny, że czasem można cos
zrobić nie wiedząc, że jest to niemożliwe (albo prawie zrobić jak w
naszym przypadku). 

Wróciliśmy i teraz pojawia pytanie jak przetrwać bez urlopu do końca roku? Jak się odnaleźć i nie frustrować? Na pewno wydrukujemy sobie parę radosnych zdjęć, aby na nie zerkać i planować kolejne wojaże. Zmieniłam już hasła w komputerze (poprzednie były związane z podróżą poślubną). Przydaje się też wolny poniedziałek lub inny dzień, aby zregenerować siły. Lubię też tuż po po powrocie wyznaczyć sobie
nowe cele na kolejny miesiąc, kwartał, np. cele tygodniowe na linii czasu. 

A wy jakie macie sposoby na urlop i powrót z niego? Wracacie łagodnie czy z zimnym prysznicem?